غلوط‌های مازیانه

غلط گیر را به کل فراموش کرده‌ام، دمِ دست که بود، هِی غلط می‌نوشتم و بعد می‌نشستم به پاک کردن، برایم مهم بود که نوشته‌ام یک دست باشد و تمیز، حالا که نیست و خیلی سال هم هست که نیست، کمتر غلط نوشتاری دارم، آن هایی را هم که پیش می‌آید، یک خط می‌کشم و می‌روم، وقت نمی‌گذارم برای قشنگی. هر وقت هم که بیکار شدم، بر می‌گردم و یک گلی، قلبی، خورشیدی می‌کشم کنارش، تا زیباتر شود و یک نیم نگاهی هم به اشتباهاتم می‌کنم.
برای من خطاهای نگارشی ام محلی برای مخفی کردن ندارد، حتی جایی است که واضح تر ببینمشان و بیشتر فکر کنم و درباره‌شان بنویسم.

Tweet